جشن عروسی- بستگان خوب

به من می گه عروسی ات رو تو یونان یا آلمان بگیر! چون من تو عروسی های ایرونی شرکت نمی کنم! دلیل اش هم سر و صدا و شلوغی بیش از حد عروسی ایرونیه که بیشتر شبیه دیسکو و دنسینگ می مونه تا عروسی! خانم ها و آقایون هم که باید از هم جدا باشند واسه همین زن از شوهر و شوهر از زن جدا می مونه تا شااااید بعد از شام همه دوباره به وصال هم برسن. ا
من جواب می دم: چرا بیام اون جا عروسی بگیرم؟! میام تولد می گیرم!! ا

دختر تا به یه سنی می رسه همه انتظار دارن عروس شه! عجب بدبختی هستیما! تازه تولد گرفتن بیشتر حال می ده تا جشن عروسی گرفتن! ا

یه جا شنیدم که "زن ها تازه زندگی شون از سی سالگی شروع می شه" ، نمی دونم کی گفته بود، اما مطمئنم نه ایرانی بود، نه در مورد ایران بود. اما اینجا چی، آدم که به سی سالگی می رسه، یا شوهر و بچه داره و داره اونها رو تر و خشک می کنه یا این که اگه مجرد باشه، به ش می گن ترشیده!! کلا زندگی آدم تو کشورهای پیشرفته تازه از پنجاه سالگی شروع می شه و بیشترین لذت رو از زندگی اون موقع می برند. این رو دیگه می دونم کی گفته، عموم گفته که سی و چند ساله آلمان زندگی می کنه و امسال که اومده بود، هر چی می خواستیم حال شو به شوخی بگیریم که "دیگه پیر شدی عموجون" "این نشونه ی پیریه" و ...، کم نمی آورد. خداییش پیش بابام بایسته انگار پسر بابامه! ا

عموی باحال داشتن خود نعمتی بس بزرگه! ا

اصلا آدم بستگان باحالی داشته باشه، زندگی شیرین تر می شه. فکر می کنم خوبه آدم دور از جا و آدم هایی باشه که تاثیر منفی می ذارن رو آدم. خونواده ی پدری من آدم های سخت گیری هستند، اما این عموم (سه تا عمو دارم) یه کم فرق می کنه و اون هم به خاطر اینه که دور از خونواده زندگی می کنه. سخت گیری مفرط خونواده ی پدری تاثیرات بدی از خودش به جا گذاشته. این که اون یکی عموم (عمو کوچیکه) در چهل و هفت سالگی مجرده و فکر می کنم بدش نمی اومد اگه متاهل بود. البته مجرد بودن بد نیست، اتفاقا خودم با مجردی حال می کنم، اما لذت نبردن از مجرد بودن خود دردی بس بزرگ تر است! ا

بگذریم، اصلا من نمی خواستم اینا رو بگم!! فقط اومدم بپرسم که: ا
چرا تو عروسی هایی که زن و مرد جدان، گروه ارکستر و داماد مجازند که تو قسمت زنونه بمونن؟! ا