امید و ناامیدی

یکی از دوستام که داشت شجره نامه خاندانش رو تعریف می کرد، گفت که جدش که از جنگجوهای معروف بوده، تو یه نبرد، در یک کوهی، یه مار سمی انگشتش رو می گزه و اون آقا هم در جا انگشتش رو قطع می کنه. ا

حالا

تو فیلم هفت، اون قربانی که بینی ش قطع می شه، ترجیح می ده بمیره تا این که بدون بینی زندگی کنه. ا

تو فیلم هاستل، دختر چینی که یه چشمشو درآورده بودن، وقتی خودشو می بینه، ترجیح می ده خودشو بندازه جلوی قطار و بمیره. ا

آدم ها تو این جور مواقع سه گروه می شن: یا مثل جد دوستم شجاعت دارن، یا مثل بازیگرای هفت و هاستل دنیا براشون تیره و تار می شه و هیچ امیدی واسشون نمی مونه، و گروه سوم، گروه سوم اونهایی هستند که شانسی زنده می مونند! یعنی ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کار می شن تا این ها امید شون رو از دست ندن و مواقعی که امیدشون رو از دست می دن و می خوان خودشونو نابود کنن، اتفاقی می افته که مانع می شه. ا

من همیشه وسط حرفام یاد خیلی چیزا می افتم!! مثلا الان یاد فیلم مه افتادم و آخرش ناامیدی باعث شد زندگی چهار نفر حروم شه، در صورتی که دو دقیقه بعدش همه چیز درست شد. ا

و گروه چهارمی هم هست .... ا