بیچاره مجردهای خونه مجردی

یه شب نشستم پای یکی از این سریال هایی که هرشب ایران پخش می کنه. تو مایه های رستگاران و نرگس و این سریال ها. دانیال حکیمی توش بازی می کنه. ا

تو این سریال ها می خوان از تک تک لحظه ها استفاده کنن برای حاکم کردن تفکر خودشون بر مردم. ا

اون اپیزودی که داشتم می دیدم این بود که پسره (نقش اصلیه به گمانم، عین اسکولا می مونه!:دی البته خودش که واقعا مثه اسکولا نیست، گریمش این طوریه به گمانم!) رفته بود پیش عموش که گویا مرد دانایی بود و داشت از پدرش شکایت می کرد. عموئه هم با لحن ملایم، از این لحن ها که آدم چندشش می شه یاد لحن ملایم احمدینجات می افته، داشت راهنماییش می کرد. مثل این که پسره گفت می خواد مستقل شه. عموئه هم گفت "تو درست رو بخون، یه کار خوب پیدا کن، ازدواج کن، مستقل شو!" یعنی آدم رسما باید ازدواج کنه تا مستقل شه! یعنی آدم از چاله دربیاد بیفته تو چاه! ا

خب حالا این جا نکته داشت و نکته اش هم اینه که: مجردهای خونه مجردی کار خوبی نمی کنن که وقتی مجردن می رن تو خونه مجردی زندگی می کنن! ا

اینا به جای این که تفکر ابلهانه ی یه سری ملت رو، مبنی بر این که همسایه ی مجرد نباید بیاد تو آپارتمان و ...، عوض کنن و اوضاع رو تلطیف کنن و این همه منفی نگری بیخودی رو از بین ببرن، بدتر بهش دامن می زنن! ا

چیزی به نام حریم شخصی در ایران وجود نداره. فرهنگ کشور این جوری، صیاصت کشور خاله زنک تر از فرهنگ کشور! بعد بیان هی بگین بَه بَه به ایران و فرهنگ ایران ... اونم چه به بهی!! بَه بَه به دو هزاااار سال پیش! ا